Rozmowa o winie

Twoje słownictwo dotyczące wina powinno być wystarczająco bogate i fachowe, abyś mógł opowiedzieć o swoich wraże­niach. Terminów używanych podczas degustacji jest naprawdę mnóstwo. Lepiej jest opanować kilka z nich i używać świado­mie, niż ograniczyć się do ogólników, które nic nie mówią.

Stymulacja wizualna

Wino jest pełne blasku, połyskujące, lśniące albo, co jest złym sygnałem, matowe, przyćmione, zgaszone.

Jego suknia jest jasna, przejrzysta, klarowna, zwarta, głę­boka lub, przeciwnie, przyćmiona, słaba, plamista, utleniona. Kolor ocenia się, wychodząc od jego intensywności i zabar­wienia. Intensywność może mieć różne stopnie pośrednie: wi­no blade, jasne, ciemne, mocne (dotyczy koloru). Trzeba oczy­wiście dostosować swoje słownictwo do typu ocenianego wina. Jeśli chodzi o barwę, należy wskazać na główną, a także dostrzec jej różne odcienie.

Stymulacja węchowa

?Nos” to całość zapachów wydobywających się z wina. Jeśli jest bogate w aromaty, mówi się, że ma ?nos”. Powiesz wtedy, że jest otwarte, zdrowe, szczere albo, przeciwnie, wątpliwe, nie­pewne, zniekształcone.

Intensywność ?nosa” mierzy się od słabej do mocnej, od dys­kretnej do rozwiniętej, od umiarkowanej do pełnego bukietu (bo­gactwo zapachów rozwijających się podczas leżakowania wina).

Doznania smakowe

Możesz opowiedzieć o swoich wrażeniach, wychodząc od smaków, o których mówiliśmy wcześniej.

Mając na uwadze słodkość, będziesz mógł powiedzieć, że wino jest:

-     Wytrawne: gdy w ogóle nie czujesz słodkiego smaku.

-     Półsłodkie: wino nie uraża podniebienia, czuć pewne bogactwo słodyczy.           ,

-     Słodkie: w odniesieniu do win białych oznacza prze­wagę słodkiego smaku; w odniesieniu do win czerwo­nych – pewną jego oleistość.

-   Likierowe: bardzo słodkie i często bardzo mocne. Mając na uwadze zawartość alkoholu, wybierzesz ta­kie określenia, jak:

-     Lekkie: gdy wino nie zawiera dużo alkoholu i jest przy­jemne w piciu.

-     Mocne: gdy wino jest bogate w alkohol.

-      Szlachetne: gdy jest bogate w alkohol i dobrze ukonsty­tuowane.

-      Bardzo mocne: gdy czuć, że od razu uderza do głowy. Mając na uwadze kwaśność…

-     Miękkie, wiotkie: gdy brakuje mu wyrazu.

-     Orzeźwiające: gdy czuć pewien kwasek.

-     Z nerwem: gdy ma charakter, gdy kwaśność jest dobrze wyczuwalna.

Mając na uwadze zawartość taniny…

-     Cierpkie: nadmiar taniny, wino gryzące, drapiące w gardle.

-     Zdecydowane: brak elastyczności, trochę zbyt duży prze­chył w stronę kwasowości.

-     Sprężyste: niewielka zawartość taniny, przyjemne w piciu.

Degustacja stanowi znakomite ćwiczenie pamięciowe w rozpoznawaniu smaków i zapachów. Z tymi kilkoma wska­zówkami, których pełna lista wymagałaby oddzielnej książki, łatwiej ci będzie zrozumieć pasję prawdziwych koneserów. W każdym razie nigdy nie czuj się nieswojo ani dziwnie, gdy podczas obiadu lub kolacji w lokalu znajdziesz się w towarzy­stwie degustatora, który będzie perorował na całą salę i popi­sywał się swoją wiedzą. Możesz być wtedy pewien, że nie jest wprawnym kiperem, bo ci degustują zazwyczaj w ciszy.